Kritik Depolarizasyon Nedir?
Gecenin Sessizliği
Kayseri’nin sokakları, akşamın karanlığında sanki başka bir dünyaya aitmiş gibi sessizleşiyor. Gözlerim, dışarıdaki manzaraya dalmışken, birden kendimi düşündüm. Yalnız, bir parça kaybolmuş, duygularımın arasında kaybolmuş gibiyim. Bugün, bir konuda çok kafa yoruyorum: Kritik depolarizasyon.
Evet, tuhaf gelebilir. Kayseri’nin sakin sokaklarında, bir konuda kafa yormak… Ama işin aslı, içimde hissettiğim o derin, kaotik anı açıklamak için bu kelimenin anlamına bir şekilde takıldım. Belki de içimdeki huzursuzlukla, bedensel bir anlamı birleştirmeye çalışıyordum. Tam o anda, beynimde bir şeylerin patlamaya başlaması gibi bir his var.
Kalbimin Atışları ve Depolarizasyon
Bir sabah, kahvemi içip dışarıya bakarken, kalbim yavaşça çarpmaya başlıyordu. Kayseri’nin sokaklarındaki sabah sessizliğinde, içinde bulunduğum ruh halini kavrayamıyordum. İçimden bir şeyler sıcaktan soğuk bir hissiyat gibi gelip geçiyordu. Belki de, beynimdeki elektriksel aktivitelerin bir tür fizyolojik yansımasıydı bu. Kalbimin atışlarını düşündükçe, kritik depolarizasyonun ne kadar önemli olduğunu fark ettim.
Kritik depolarizasyon, aslında bir kalp hücresinin, bir nöronun, ya da bir organizmanın elektriksel gerilim değişimini ifade ediyor. Vücudumuz, içinde bulunduğumuz her anı, her duyguyu bir şekilde elektriksel sinyallerle kodluyor. Ve bir noktada, bu sinyallerin biriktiği, kritik bir eşiğe ulaştığı an var. O an, her şeyin değiştiği an. Ben de hayatımda, birçok defa bu kritik depolarizasyonu hissettim.
Mesela geçen gün, Kayseri’nin çarşısında bir an kalp atışlarımın hızlandığını fark ettim. Adımlarım hızlanıyor, belki de o an yapmam gereken şeyi düşünmeye başladım. O bir saniye içinde, kafamda çok şeyin birleştiği anı yaşıyorum. Yaşamın o belirli anlarında, bazen kalbimiz, vücudumuz bir yerde patlıyor. İşte kritik depolarizasyonun vücutta tam olarak bu şekilde işlediğini düşünüyorum. Bir nevi her şeyin bir noktada yoğunlaştığı, zirveye ulaştığı andır.
O An, Her Şeyin Değiştiği An
O günü hatırlıyorum. Havanın soğuduğu bir akşamüstüydü. Bir arkadaşımın telefonunu bekliyordum, ama o gelmeden önce bir şeylerin değiştiğini hissettim. İçimde bir boşluk vardı, sanki tüm duygularım birbirine karışmıştı. O anda içimden bir şeylerin kırıldığını, bir şeylerin patladığını duydum. Tam o an, içinde bulunduğum ruh halinin ve bedenimin, bir nöronun ateşlenmesi gibi patlayıcı bir an yaşadığını fark ettim.
Kritik depolarizasyon… İçimdeki karışıklığın anlamını işte böyle keşfettim. Her şeyin patlayıp değişmeye başladığı o an, bedensel bir dönüşümün simgesiydi. Benim için, o an bir dönüm noktasıydı. Kalbim hızla çarpmaya başladı. O anın geriliminde, vücudumun her noktası o duygu ile elektriğini yükseltip, bir tür patlama yaşadı. Beynimdeki sinyallerin birbirine çarptığı an, hayatımın o anda dönüştüğü andı. İşte kritik depolarizasyonun ne olduğunu şimdi anlamıştım.
Sonuçta, Yeniden Başlamak
Birkaç gün sonra, bir gün daha geçiyor. Kayseri’nin sokaklarına yeniden adım attım. Bir önceki günün hızı, bir sonraki güne geçiyor. Sonuçta bu hayatta herkes, bazen kaybolmuş hisseder. O kaybolmuşluk, elektriksel bir gerilim gibi birikir ve bir noktada, o kritik anı yaşarsınız. Tıpkı kalbinizin, beyninizin, duygularınızın bir noktada patladığı gibi. O an, her şeyin değiştiği, her şeyin bambaşka bir şekil aldığı an olur.
Bana göre kritik depolarizasyon, hayatın gerçek yüzüdür. Bazen her şey durur, bir araya gelir, yoğunlaşır ve birdenbire değişir. Hayatın gizemini bu şekilde anlıyorum. Yavaşça bir şeylerin patladığı, hissedilmesi gereken bir dönem var. Hepimiz, bu noktada başka bir benliğe dönüşürüz. Ve kritik depolarizasyon, her an yeniden başlayabilme gücünü kazandırır bize.
Duyguların Ardında
Gecenin soğukluğu içinde, bir sabah daha başlamadan önce kafamda bu düşüncelerle uğraşıyorum. Belki de bir gün, içimdeki patlamayı hissettiğim o anın her saniyesini doğru şekilde anlayacağım. Ama şimdi, sadece kalbimi dinliyorum. O kritik depolarizasyon, hayatın her anında, her duygusuyla birlikte var.